از زمان مرگ آلنده تاکنون، هواداران او همواره بر کشته شدنش به‌دست نیروهای کودتا تأکید داشته‌اند و از نحوه کشتن وحشیانه او داستان‌ها بافته‌اند.... دکتر لوئیس راوانل که از سال ۲۰۰۷ درباره خودکشی آلنده تردید کرده بود، با تکیه بر نتایج کالبدشکافی سال ۱۹۷۳ اعلام کرد که نمی‌توان مرگ آلنده را خودکشی دانست...در ‌‌‌نهایت، نتایج رسمی پزشکی قانونی شیلی ثابت کرد که مرگ آلنده خودکشی بوده است، و این پایانی شد برای چند دهه بحث و جدل.

وابستهٔ نیروی دریایی امریکا، پاتریک رایان، گزارش مثبت و امیدوارکننده‌ای از تحولات و رویدادهای شیلی در زمان کودتا ارائه کرده است. وی در گزارشش می‌گوید که «کودتای شیلی در وضعیت نزدیک به عالی قرار دارد.»...در این یادداشت که جک کوبیش، معاون وزیر امور خارجهٔ امریکا برای وزیر امور خارجه ارسال کرده است، عنوان شده که اعدام‌های سریع و شتابزدهٔ شیلی در فاصلهٔ ۱۹ روز بعد از کودتا جمعاً ۳۲۰ نفر بوده‌اند، این عدد بیش از سه‌برابر تعدادی است که رژیم پینوشه به اطلاع عموم رسانده بود.

چند نفر از مقامات سفارت بر این اعتقادند که تمام کمک‌های نظامی و اقتصادی ایالات متحده به شیلی باید تا زمانی که رژیم پینوشه در رابطه با موارد نقض حقوق بشر سربلند بیرون نیامده، تماماً متوقف شوند. به‌گفتهٔ لو، با کاهش کمک‌ها و فرستادن «پیام‌های ضد و نقیض» به شیلیایی‌ها، ایالات متحده خود را در مهلکهٔ تسریع و تشدید یک وضعیت بحرانی در شیلی گرفتار می‌سازد.

از زمان کودتای شیلی تا به امروز اسناد و اطلاعات محرمانه سیا و وزارت خارجه امریکا مربوط به این برهه از تاریخ این کشور محرمانه و غیرقابل دسترس بوده‌اند، تا اینکه طبق قانون آزادی اطلاعات که امکان دسترسی به برخی از اطلاعات و اسناد محرمانه را با استثناهایی فراهم می‌آورد، مجموعه‌ای از اسناد مربوط به سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۶، به درخواست آرشیو امنیت ملی (NSA) در اختیار آن‌ها قرار گرفت و سپس منتشر شد.«تاریخ ایرانی» برای نخستین بار ترجمه این اسناد سابقاً محرمانه را در اختیار مخاطبان می‌گذارد.